Przejdź do zawartości

Minao Shibata

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Minao Shibata
柴田 南雄
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 września 1916
Tokio

Pochodzenie

japońskie

Data i miejsce śmierci

2 lutego 1996
Tokio

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna

Zawód

kompozytor

Strona internetowa

Minao Shibata (jap. 柴田 南雄 Shibata Minao; ur. 29 września 1916 w Tokio, zm. 2 lutego 1996 tamże)[1]japoński kompozytor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia w zakresie botaniki (1939) i estetyki (1943) na Uniwersytecie Tokijskim[1]. Jednocześnie w latach 1941–1943 pobierał prywatnie lekcje kompozycji u Saburō Moroi[1][2]. Od 1939 do 1941 roku występował jako wiolonczelista w Tokijskiej Orkiestrze Smyczkowej[1]. W 1946 roku wspólnie z kompozytorami Yoshirō Irino i Kunio Todą założył grupę Shinsei-kai (Stowarzyszenie Nowego Głosu)[1]. Należał do pionierów muzyki współczesnej w Japonii, w latach 1941–1951 publikował na łamach „Ongaku Geijutsu” (Sztuka Muzyki) cykl artykułów poświęconych twórczości Béli Bartóka, w latach 50. i 60. udzielał się aktywnie jako komentator w muzycznych audycjach radiowych i organizator koncertów[1]. Od 1959 do 1969 roku wykładał na Tokijskim Uniwersytecie Sztuki[1][2].

Był autorem licznych publikacji, w tym m.in. historii współczesnej muzyki zachodniej (1967), monografii poświęconej Gustavowi Mahlerowi (1984) i rozprawy teoretycznej o strukturze muzyki (1978)[1]. Opublikował autobiografię Moja muzyka, moje życie (1995)[1]. Był współredaktorem japońskiej edycji New Grove Dictionary (1993–1995)[1].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Po początkowych zainteresowaniach klasyczną muzyką europejską, na początku lat 50. XX wieku zwrócił się w kierunku dodekafonii i eksperymentów z muzyką konkretną[1]. Posługiwał się awangardowymi technikami takimi jak aleatoryzm, notacja graficzna i formy otwarte[1]. W późniejszym okresie, nie rezygnując z awangardowego języka muzycznego, zaczął wykorzystywać w swoich kompozycjach elementy tradycyjnej muzyki japońskiej[1].

Wybrane kompozycje

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych)[1][2]

Utwory orkiestrowe

  • Sinfonia (1960)
  • Consort (1973)
  • Yūgaku (1977)
  • Diafonia (1979)
  • U235 and the Peace for Mankind (1983)
  • Metafonia (1984)
  • Antifonia (1989)

Utwory kameralne

  • 2 kwartety smyczkowe (I 1943, II 1947)
  • Suita klasyczna G na skrzypce i fortepian (1947)
  • Essay na 3 trąbki i 3 puzony (1965)
  • na marimbę (1969)
  • Muzyka koncertująca na 8 fletów (1971)
  • Trimurti na flet, skrzypce, keyboard i elektronikę (1974)
  • Metafora na 27 tradycyjnych instrumentów japońskich (1975)
  • Quadrille na marimbę, kotsuzumi i elektronikę (1975)
  • An Evening in March na shakuhachi i 3 koto (1976)
  • Candelabra na gitarę (1977)
  • Improwizacja na zespół perkusyjny (1980)
  • Engaku na zespół gagaku (1986)
  • Etiuda na gamelan (1987)
  • Fumitsuki no tōkyoku na tradycyjne instrumenty japońskie (1990)
  • Essay na harmonikę szklaną (1992)

Utwory fortepianowe

  • Improwizacje I (1957)
  • Improwizacje II (1968)
  • 4 Inventions and 4 Doubles (1990)
  • Generation na 2 fortepiany (1981)

Utwory organowe

  • Ritsu (1977)
  • Diferencias (1983)

Utwory na chór a cappella

  • Kadensho (1971)
  • Amitabha Dance (1976)
  • Uchū ni tsuite (1979)
  • Minamata (1992)
  • Ishi ni kiku (1994)
  • Mugen kōya (1995)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • Magnificat na chór i organy (1951)
  • Symbology na sopran i orkiestrę kameralną (1953)
  • Black Portrait na sopran i orkiestrę kameralną (1954)
  • 3 Poems on Katsue Kitazono na sopran i orkiestrę kameralną (1954–1958)
  • Black Distance na sopran i orkiestrę kameralną (1958)
  • The Street na chór i 4 perkusistów (1960)
  • Poem Recited in the Night na sopran i orkiestrę kameralną (1963)
  • Yume no tamakura na głos, koto i ryūteki (1981)
  • A travers les villes en flammes na recytatora, tenora, fortepian, syntezator i perkusję (1986)
  • Yoshino Shizuka na głos, koto i biwę (1988)
  • Yosefu no yume na recytatora, baryton, kontratenora, flet prosty i kontrabas (1994)

Opery

  • opera radiowa Strada a Roma (1961)
  • opera telewizyjna Yama no chikara (wyk. NHK TV 1982)
  • Orufeo no shōri (wyst. Tokio 1984)
  • Wasurerareta shōnen (wyst. Nagasaki 1990)

Utwory na taśmę

  • Muzyka konkretna (1955)
  • Improwizacja (1968)
  • Display ’70 (1970)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 9. Część biograficzna s–sł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 243–244. ISBN 978-83-224-0865-0.
  2. a b c Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3308. ISBN 0-02-865530-3.